Rozdział 3

http://www.youtube.com/watch?v=0kKJDRPUdKo

Rozalia
Euro się skończyło. Polska spotkała się w finale z Hiszpanią, która została Mistrzem Europy. Jednak dla Polaków sukcesem i powodem do dumy była walka w finale. Od tamtej nocy nie spotkałam się z Łukaszem, ale ciągle o nim myślałam. Sama nie wiem dlaczego, ale strasznie mnie pociągał i postanowiłam go zdobyć za wszelką cenę. Już dzisiaj wieczorem wylatywałam do Dortmundu, gdzie miałam swoje nowe mieszkanie. W pracy poprosiłam o przeniesienie z powodów osobistych, więc nie było żadnych ekscesów.

Dwa dni później wybrałam się na trening Borussi. Musiałam się z nim spotkać. Wiedziałam, że mi się nie oprze. Gdy tylko mnie zobaczył jego wzrok ciągle po mnie błądził. Po treningu czekałam na niego pod stadionem. Wiedział, że tam będę. Przywitałam go namiętnym pocałunkiem, przez który niezmiernie go skrępowałam. Rozejrzał się dookoła sprawdzając czy nikt nas nie widział po czym zaproponował, żebyśmy pojechali do hotelu. Nie zgodziłam się. Zaprosiłam go do siebie. Po raz kolejny czułam to niesamowite podniecenie. Łukasz był mężczyzną, który niewątpliwie przyciągał do siebie wszystkie kobiety.
Spędziliśmy ze sobą kilka godzin w mojej sypialni. Trwałoby to dłużej gdyby nie telefon Łukasza. Przypuszczam, że była to jego żona, bo rozmawiając był bardzo skrępowany, a zaraz po tym powiedział, że musi wracać. Na pytanie czy jeszcze się spotkamy odpowiedział, że będzie jutro o 17. Przytaknęłam mu tylko skinieniem głowy uśmiechając się jak najlepiej potrafiłam.
Następnego dnia tak powiedział zjawił się punktualnie o 17. Tym razem mieliśmy dla siebie trochę mniej czasu. Jednak mi to nie przeszkadzało. Realizowałam swój plan i wszystko szło po mojej myśli. Chciałam się zemścić i wychodziło to tak jak sobie wymarzyłam. Odbiorę jej Łukasza choćbym miała za to poświęcić wszystko. Nie pozwolę jej być szczęśliwą, tak jak ona nie pozwoliła mi na szczęście kilka lat temu.

Łukasz
Nie chcę zdradzać Ewy, ale to jest silniejsze ode mnie. Rozalia ma w sobie coś co nie pozwala mi się od niej odizolować. Z każdym dniem pragnę jej coraz bardziej. Nigdy nie czułem aż takiego pociągu do żadnej kobiety, nawet do mojej żony. Boję się, że Ewa dowie się o wszystkim i odbierze mi Sarę. Teraz zależało mi tylko na niej. Ewa nie znaczyła dla mnie w tym momencie nic. Przestałem cokolwiek czuć do niej już kilka tygodni temu. Nie mam pojęcia jak mogło się to stać, ale nie jestem w stanie panować nad sobą, nad swoimi emocjami, zachowaniem. Rozum podpowiada jedno, a serce drugie.

________________________________________________________________________________
Dzisiaj trochę krótki rozdział, ale nie miałam czasu ani weny na nic dłuższego.
Liczę na Wasze komentarze, bo to dzięki nim mam ochotę na dalsze pisanie :)
Życzę powodzenia wszystkim gimnazjalistom na testach :D Stresujecie się? Bo ja bardzo.